Η μεγάλη έκρηξη

Δημήτρης Γκιούλος

Περπατάω στην πόλη.
Άνθρωποι, μικρά σύμπαντα.
Ιδανικοί για μελέτη.
Καθημερινά να διαστέλλονται και πιο πολύ κι όμως να καταφέρνουν να μην εκρήγνυνται.
Άνθρωποι χωρίς κέντρο.
Άνθρωποι, σκέτο βάρος.
Και ‘γω, που πάντα ήθελα να εκραγώ για να γκρεμίσω τούτη την εποχή,
το μόνο που θέλω απόψε
περνώντας ανάμεσα απ’ όλα αυτά τα σώματα σε διαστολή
απ’ όλα αυτά τα κινούμενα βάρη,
υπερκαινοφανής αστέρας να γίνω
κι η τροχιά μου να με οδηγήσει να εκραγώ μέσα σου.
Όλος μου ο κόσμος, μια συμπύκνωση.
Μια αγκαλιά για κέντρο βάρους.