κυριακή στο χωριό

Γιάννης Αντάμης

Είναι η εποχή του τρύγου και οι μισοί σχεδόν από τους εγγεγραμμένους στο εκλογικό μου τμήμα έρχονται για να ψηφίσουν με τα δάχτυλά τους μελανιασμένα από τους χυμούς του σταφυλιού. Οι συγχωριανοί τους στην εφορευτική επιτροπή τους πειράζουν λέγοντάς τους πως θα τους βγάλουν άκυρες τις ψήφους τους. Όλοι γελάνε. Την ίδια ώρα, ομάδες μαυροντυμένων νεαρών, νομότυποι εκπρόσωποι μιας εγκληματικής οργάνωσης, μπαινοβγαίνουν στα εκλογικά τμήματα σε όλην την επαρχία, πουλώντας τσαμπουκά και νταηλίκι. Κανείς δεν ασχολείται με τα αιματοβαμμένα χέρια τους. Κανείς δεν αστειεύεται. Κανένας δεν γελάει. Τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών κρατάνε την ανάσα τους, ελπίζοντας να μην έχει γίνει καμιά στραβή και δεν βρεθεί το κωλόχαρτό τους ανάμεσα στα άλλα ψηφοδέλτια. Μόλις οι κανίβαλοι απομακρυνθούν από το σχολείο, όλοι, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, παλιοί και νέοι μνημονιακοί, όλοι ευρωπαϊστές, όλοι τους δημοκράτες, θα βγούνε στο παράθυρο να κάνουνε τσιγάρο και να διασκεδάσουν με τον τρελό του χωριού, που ουρλιάζει από το πρωί μες στο προαύλιο πως μία άλλη εποχή, αυτή του θερισμού, έρχεται, πλησιάζει…