[ ο καινούργιος έρωτας (2) ]

Γιάννης Αντιόχου

στις ρωγμές της γλώσσας μου
βλασταίνουν
οι σπόροι των φιλιών σου
στα στεγνά σου χείλη
η πληγή μου

σου λέω:
είναι δύσκολος καιρός
\είμαι/
/είσαι\
μια γλωσσική ουτοπία

θα βάλω στη γλώσσα μας ξυράφια
να θυμόμαστε πως λίγο πριν
ήμουν | ήσουν
ανύπαρκτος ρυθμός
ή
το σάλιο
που ξεροκαταπίνουν οι άνθρωποι
πριν φαγωθούν

ξάπλωσες
γδύθηκες
έκαιγες
έφεγγες

όλη τη νύχτα
άνοιξη έβρεχε
πλημμυρίζοντας

όλη τη νύχτα
μας έγδερνε
η αγάπη