Αντανάκλαση

Κώστας Σιαφάκας

Ξαφνικά, μέσα στη νύχτα, ανάβει απέναντι ένα φως. Ένα παράθυρο γίνεται κίτρινο και δύο μικροσκοπικά κίτρινα ορθογώνια κάθονται πάνω στα μάτια μου. Το φως σβήνει κι ανάβω ένα τσιγάρο. Σβήνω το τσιγάρο. Το φως ανάβει πάλι αλλά εγώ έχω κλείσει τα μάτια μου. Το φως άναψε αλλά δεν το είδα. Κρατώ κλειστά τα μάτια μου και το φως ξανασβήνει. Ανοίγω τα μάτια. Ανάβω το φως. Σβήνω το φως και ανοιγοκλείνω άθελά μου τα μάτια. Περιμένω πίσω απ’ το παράθυρό μου με σβηστό το φως. Δεν ανάβω τσιγάρο. Περιμένω το απέναντι φως. Το περιμένω με τα μάτια ανοιχτά. Το φως, το απέναντι φως, ανάβει. Ανοιγοκλείνω τα μάτια μου, το κίτρινο παράθυρο ανοίγει και το φως σβήνει. Το παράθυρο γίνεται πάλι μαύρο. Μέσα στο μαύρο παράθυρο κάποιος ανάβει ένα τσιγάρο. Με κάθε ρουφηξιά, η καύτρα του τσιγάρου φωτίζει αμυδρά το πρόσωπό του αλλά δεν διακρίνω τα χαρακτηριστικά του διότι είναι νύχτα και, επιπλέον, έχω τα μάτια μου κλειστά.

26-5-2014