Απουσίες

Χρήστος Κούσλης

Σε συναντώ στης σιωπής το απόλυτο
κάθε φορά δραπέτη
μόνο κι αγέρωχο
σε ξένους ήχους να κουρνιάζεις
Μοιάζει απρόσμενο δώρο
όταν στης χαράς το ατελέσφορο
στάζει κρασί παλιό η αλήθεια σου
Ολέθρια ανάμνηση, λαθροθηρία ενός καημού
με τριγυρίζει πάλι
με δοκιμάζει με γητειές, μνήμες μισές και λήθη
Ακροβατούν τα ένστικτα
Αγνίζουν το κορμί μου
Το παραδίδουν στην πυρά με τύμπανα θανάτου
Το ξαναφέρνουν στη ζωή λυγμοί κι αγάπης χνώτα