Για κείνους

Κωνσταντίνος Παπαπρίλης Πανάτσας

Για κείνους
που ζήτησαν
άλλη μια πρώτη φορά,
να την γνωρίσουν απ’ την αρχή,

για κείνους
που τριγυρίζουν εκεί,
εκεί που τους άφησαν,
με βλέφαρα κλειστά,
μην ξεχάσουν το σχήμα απ’ τα μάτια της,

για κείνους
που πριν την χάσουν
πεθύμησαν μόνο
τον τρόπο για να κρατήσουν
τις καμπύλες του προσώπου της,

για κείνους
που ζήλεψαν
κάθε χαμόγελο στα χείλη της
που δεν της έφτιαξαν,

για κείνους
που θυμίζουν
ηλιοτρόπια τη νύχτα.

…

Για κείνους.
Που έμαθαν ν’ αγαπούν
εκείνες που έπρεπε να επιδιορθώσουν.

 …