Τ’ αδέρφια μου

Νίκος Στεφανίδης

Έχω έναν αδερφό στη Γερμανία.
Σε δυο πολέμους έχασε
όλα του τα παιδιά και σπίτι,
αξιοπρέπεια έχασε κι ελευθερία ακόμα,
σε μια παγίδα από τους δήθεν αρχηγούς συντρίφθηκε,
με φον, αθώους βαρόνους κι ασφαλείς στα κάστρα τους.

Έχω έναν αδερφό και στην Αγγλία.
Σε τρεις αιώνες έχασε
όλα του τα παιδιά και σπίτι,
αξιοπρέπεια έχασε κι ελευθερία ακόμα,
σε πέντε ηπείρους μάχες έδωσε
σα νικητής ηττήθηκε,
με σερ και λόρδους πλούσιους στους πύργους τους.

Έχω έναν αδερφό στην Ιταλία
σε τρεις πολέμους έχασε
όλα του τα παιδιά και σπίτι,
αξιοπρέπεια έχασε κι ελευθερία ακόμα,
γελοίους ηγέτες του όρισαν
και τον ταπείνωσαν, τον πρόδωσαν,
με κόντες, κόμητες σε πλούσια κι ασφαλή ανάκτορα.

Έχω έναν αδερφό και στην Γαλλία
σε επτά πολέμους έχασε
όλα του τα παιδιά και σπίτι,
αξιοπρέπεια έχασε κι ελευθερία ακόμα,
τα αδέλφια του όλα έριξε στη μάχη
μα στρατηγούς δε διάλεξε, δε διάλεξε ηγέτες
με ντε, μαρκήσιους στις Βερσαλίες, με σαμπάνιες.

Έχω έναν αδερφό στην Ισπανία
σε πεντακόσια χρόνια έχασε
όλα του τα παιδιά και σπίτι,
αξιοπρέπεια έχασε κι ελευθερία ακόμα,
σα θύτης άλλους έσφαξε για άλλωνε τα πλούτη
κι ύστερα, θύμα σύρθηκε σε δικτατόρων μάχες
με δον και πρίγκιπες που ‘μειναν σε φέουδα αφέντες.