Τα γηρατειά

Χρήστος Παπαπρίλης Πανάτσας

---

Στου βουνού τη ράχη προχωρείς
Μέσα σ’ ανέμους ισχυρούς
Που προσπαθούν να σε γονατίσουν

Παρά τη μεγάλη σου ηλικία
Σε λεπτή κλωστή ισορροπείς
Ενώ σκόνη εισβάλλει ορμητικά στα μάτια σου

Στο παγωμένο χιόνι κοιμάσαι
Ψάχνοντας μάταια το δισκοπότηρο

Κι όταν αναρωτιέσαι γιατί
Γιατί τη μάχη δεν παρατάς
Απάντηση δε βρίσκεις

Σήμερα τ’ απόγευμα
Έλαμψε το φως

Μέχρι τα ενενήντα ζεις
Γιατί πουθενά αλλού
Δεν μπορείς ν’ απολαύσεις ένα ποτήρι τσίπουρο

Γι’ αυτό ζεις
Για ένα ευλογημένο τσιπουράκι

Θα μπει στα σωθικά σου
Ν’ αγιάσει τα πάντα

 
Ακόμη κι ο καρκίνος θα μεθύσει