Καταδύσεις

Κωνσταντίνος Παπαπρίλης Πανάτσας

Τώρα που οι μέρες μίκρυναν
το ρίγος μου βρήκε ρυθμό.
Τον δικό σου.
Κρυώνω τις νύχτες.
Μα δε γουστάρω μπαλωμένα παπλώματα.
Γυμνός λοιπόν,
απ’ τον Οκτώβρη
στη χειμερία νάρκη μου.

Πως τολμάς να με ξυπνάς
αν δεν έχεις χείλη για το στόμα μου;