Αντι-Πρέβεζα

Δημήτρης Γκιούλος

Όλα τα ερωτικά ποιήματα
καταλήγουν με τη δόξα της κατάκτησης
ή εκείνη του θανάτου,
σα μουσικό χαλί
για το τέλος κάποιας ταινίας.
Κανείς δε μίλησε όμως ποτέ
για κείνες τις γυναίκες
που καθάριζαν κρεμμύδια και δεν αγαπήθηκαν,
ούτε για κείνους τους υπαλληλάκους
που βγήκαν απ’ τη συλλογική λήθη
μόνο όταν έπιασε να βρωμάει το κουφάρι τους.
Κανείς δεν χάρισε δυο λέξεις
σε κείνους τους έρωτες
που σκοτώθηκαν στις υπερωρίες
και στο άνοιγμα των λογαριασμών κάποιας ΔΕΚΟ,
κανέναν ηρωισμό δεν είχαν,

κι ας είχε χυθεί άπειρο αίμα
στην προσπάθεια να ανοιχτεί ο φάκελος.