[Χρωμόσωμα Χ στο Υ / Απεριόριστο]

Γιώργος Αλισάνογλου

Χρωμόσωμα κείται στην άσφαλτο
σέρνεται – σφαδάζει
τίποτα δεν υπάρχει να επουλώσει
Το βλέμμα εκτείνεται ως εκεί που τανύεται
το χρωμόσωμα
Εκεί που η όραση
συγκρούεται χιαστί
Μουσική απεριόριστη
Εικόνα προεραιτική
Τίποτα το εξωπραγματικό στον χώρο
Τίποτα πραγματικό –
παρά μοναξιά όπως ορίζεται
πανταχόθεν – σε όλες τις γλώσσες
σε όλο το εύρος της σιωπής
σε όλο το πλάτος του σώματος

Μπροστά από τις σταυρωτές
γραμμές φρεναρίσματος στην άσφαλτο
το χρωμόσωμα σπαρταρά και φύεται
Τα λάστιχα του αμαξιού ακόμα ζεστά
DNA ανυπόφορο εισέρχεται σ’ αυτό
και διαφεύγει ένα αρπαχτικό, ο
Πλησίον μου Σαντ
Ό,τι υπάρχει είναι κάτω,
κολλημένο επιδεικτικά
στην άσφαλτο
Το χρωμόσωμα
βατράχι
αστερωμένο
Εκατόχρονος εγκλεισμός
στις λεωφόρους
Μαύρα τα σημάδια σε μάτι
φρεναρίσματος όπως αργοπορεί
στο σώμα

Τα τέσσερα λάστιχα σταθερά πίσω
Γύρω τους κενή γαλήνη
Δεν φαίνεται
τίποτε άλλο παρά μόνον το κάτω
Σηκώνοντας το βλέμμα ψηλά
όραση διατρέχει την ανοιχτωσιά
δίνοντας ψευδαίσθηση τρισδιάστατης
αθανασίας
Η απόσταση από τους ζωντανούς μεγάλη
και νεκρή
Χρωμόσωμα να ενταφιάζεται σε χρωμόσωμα
Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια
για να αποτρέψουμε αυτό
το δυστύχημα απομόνωσης
στην ερημιά
Λίγο πιο πίσω και
συνεχώς κάτω
σήμα στο κόκκινο
(ο κόσμος στις φλόγες)
Οι σιδηρογραμμές
να τέμνονται στο άπειρο
σε μια εσταυρωμένη
απουσία
κορμιών

[ Είναι άνοιξη στη Ευρώπη των νεκρών
Το γκρι μαζεύει εφηβεία
Το Χ της σταυροφορίας αλλάζει εδώ
σε Υ της Youth ]