[Η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή]

Νίκος Ερηνάκης

---

Επιμένω να κόβω τα μαλλιά μου μόνος•
Κυρίως από ζήλια

Ίσως επειδή δεν έχω βιώσει ακόμα παιδική ηλικία

Σε κάθε απόπειρα επικοινωνίας
Χάνω λίγο από τον εαυτό μου

Έλα να με δεις κάποια στιγμή
Η έκπληξη θα εμφανιστεί

Δεν υπάρχουν διακοπές εδώ

Χαίρε Dalston
Χαίρε Μεταξουργείο
Ψάχνω μια απάντηση
Που δεν μπορώ να βρω ούτε σ’ εσάς

Είμαι ακόμα κρυφά ερωτευμένος
Με όσα γνωρίζω πως δεν συνέβησαν ποτέ

Ένα βλέμμα μόνο

Όταν θα καίγομαι
Θέλω γαλήνια να με κοιτάς καπνίζοντας

Μην μου ζητάς λέξεις
Χρειάζομαι αντάλλαγμα σώμα ή ψυχή•
Κυρίως σώμα

Και νιώθω ευτυχισμένος
Επειδή τίποτα δεν έχει ακόμα συμβεί

Μια συμφωνία αναιρέσεων το άγγιγμά σου

Τόση συντροφικότητα στο θάνατο
Μα τόσος εγωισμός στην ανάσταση

Δεν περιμένω να κρυφτείς

Ξέρεις θα έρθουν μέρες που θα ξαπλώνεις ανέμελα
Μέρες που ό,τι έχουμε να πούμε θα το λέμε στον ύπνο μας
Με τον τρόπο των πουλιών

Για την ώρα όμως σαν ωκεανοί χωρίζουμε
Άφθονοι ανάμεσα σε ηπείρους
Καταδικασμένοι ποτέ να μην αναμιχθούμε ξανά
Με μόνη ελπίδα κάποτε τα σύννεφα να σε βρέξουν πάνω μου

Η λάμψη θα μας συναντήσει
Όπως χορεύεις την κραυγή

Έχουμε υπάρξει μαζί
Κύματα σε θαλασσογραφίες

Έχουμε υπάρξει
Αμήχανες σιωπές μετά από εξεγέρσεις

Έχουμε υπάρξει μαζί
Με άσπρα πρόσωπα σε ανάσες που δεν κατεβαίνουν

Έχουμε υπάρξει
Ερωτευμένοι και με άλλους

Κι αν δεν φύγουμε μαζί
Τουλάχιστον θα ξέρουμε πως κανείς δεν έμεινε πίσω

Δεν θα γράψω ξανά από απόσταση
Όσα θα ήθελα να σου πω με τα μάτια

Δεν μπορούμε παρά να υπάρξουμε μαζί
Και σε ό,τι είναι έτοιμο να ανθίσει

Μόνο που για την ώρα
Τα φιλιά μας διανύουν μια παράξενη περίοδο της ζωής μας