[ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΑΝΤΗΧΟΥΣΕ
ΣΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ]

Γεωργία Τρούλη

Υπάρχει ένας λάκκος λαγνείας
Σφυρηλατημένος από αναμνήσεις
Εκεί θα θαφτούν
Θα ξαναβρούν την πρώτη τους ένωση
Η καθετότητα στις πλεξούδες
Ενός γενετικού υλικού
Λέγεται δέρμα και πρωτείνη
Άμυνα-οξύ το φεγγάρι

Ολόκληρο σεντόνι ουρανός
Γύρω από την κοιλιά του ανθρώπου
Άραγε το τρεχαλητό των παιδιών ταράσσει την
Λάμψη των άστρων;

Άραγε το τρεχαλητό των παιδιών ταράσσει
Την λάμψη των άστρων;
Άραγε το τρεχαλητό των παιδιών ταράσσει
Την λάμψη των άστρων;

Να επιμηκύνεις έναν αιφνίδιο ήχο
Να τον επαναλαμβάνεις
Να μην τρομάζεις

*Από το βιβλίο της Γεωργίας Τρούλη, «Ποίηση σε ένα οβάλ περιβάλλον», που πρόκειται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν.