Χρονολογική γραμμή

Μαρία Σταϊκοπούλου

---

Απ’ τα νήπια
μου έδειξαν να κάνω τον σκύλο
-στα τέσσερα-
την πάπια
-και δεν απαντώ-
το γαϊδούρι
-και περιμένω-

Στο δημοτικό
μου μάθανε να κλίνω
το “εγώ αγαπώ απελπισμένα”
να σχηματίζω ερωτήσεις
“εσύ μ’ αγαπάς;”
και να εμπεδώσω πως τα ονόματα
είναι ουσιαστικά με πολλές πτώσεις

Στο γυμνάσιο
διδάχτηκα τον ορισμό της τραγωδίας
και πίστεψα -λάθος μου- τη μετάφραση του “έρωτα ανίκατε μάχαν”

Στο λύκειο
μας είπαν για τις θρησκείες όλου του κόσμου
-εσύ ήσουν άγνωστη ακόμη-
τις χημικές αντιδράσεις όταν δύο (ανθρώπινες) ουσίες έρθουν σ’ επαφή
και τις εξισώσεις όπου x+y=1 αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις μηδέν

Στο ένα πανεπιστήμιο
μας απέδειξαν πως υπάρχουν στατιστικά αδύναμα γεγονότα
και πως μία απ’ τις επώδυνες στρατηγικές μάθησης είναι το λάθος

Στο άλλο
ανέλυσαν πως ο έρωτας έχει υμνηθεί απ’ όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης ανά τους αιώνες
και πως δεν φτάνει να τον μελετάς για να γράφεις
αλλά να κάνεις και να τον ζεις

Και ’γω
που με νόμιζα έτοιμη και μορφωμένη
τώρα,
την ώρα της πραγματικής ανάγκης
αποδεικνύομαι αγράμματη
γιατί κανείς δεν μου διευκρίνισε
πως ο έρωτας γράφεται
σε Μπράιγ
και διαβάζεται σελίδα τη σελίδα
μόνο με την αφή.