Θεσπέσια Αορατότητα

Όλγα Μάμαλη

Επιθυμώ το σκοτεινό δωμάτιο
της δημιουργικής απομόνωσης,
στην καυτή προσευχή ενός θεσπέσιου πόνου
ποθώ να τυλιχτώ
έτσι που στα άκρα
μιας μελωδικής αποσιώπησης
να αξιώσω την ελευθερία.

Σ’ όνειρα πυρόχρωμα και πόθους αλλοτινούς
μοιράστηκα της κρυφής νοσταλγίας μου
τον σπαραγμό.

Κι όσα αδιέξοδα είχα ξεχάσει
στριμώχνονται τώρα ισότιμα στην άκρη
στο μαξιλάρι.
Κι αυτό,
-ζεστό
σα νοτισμένη γη-
δέχεται τις προσφορές τους.