3.

Χρήστος Μαρτίνης

/ να γράψουμε / πριν μας τελειώσει η εποχή / όσο οι πόρτες στο μετρό ανοιγοκλείνουν / όσο τσακώνονται για τα σκουπίδια οι γείτονες / θα πουν ότι δεν είχαμε ιδέα / ότι δεν βλέπαμε / όμως / πώς να κρατήσεις βράχο με τα χέρια σου / πώς να δεθεί ο χείμαρρος με το σχοινί / το φως πώς να κλειδώσεις / ξυπνήσαμε / στο τέλος του καλοκαιριού / και ζούμε απ’ τα σπαράγματα / του ρόδου / να γράψουμε / ακόμη τα φανάρια λειτουργούν / και έχουν τα περίπτερα ορθάνοιχτα ρολά / τώρα να γράψουμε / τώρα που η πανσέληνος βουλιάζει στο κρασί μας / που ο χώρος για τις πινακίδες δεν μας φτάνει / και η τηλεόραση μπορεί να μένει ανοιχτή / όμως / μάθαμε / ο χρόνος δεν έχει άλλη αξία / παρά τη δύση του / θέλαμε / όμως / πώς κρατάς τα σύννεφα / πώς φυλακίζεις τον καπνό / όλοι το βλέπαμε / και γράφαμε / με τη μανία του σεισμού / ορδές γραμμάτων στίχων εννοιών / με τον ρυθμό της αποκάλυψης / για όσα χάνονταν / να κρατηθούν οι κλειδαριές / στη θέση τους / κι αυτή μας την ψευδαίσθηση / κρατήστε / για το μέλλον /