Ο ΚΗΠΟΣ ΤΩΝ ΓΗΙΝΩΝ ΑΠΟΛΑΥΣΕΩΝ

Χριστίνα Οικονομίδου

---

Αν με ρωτάς,
οι δαίμονές μας μεγαλώνουνε απότομα
όπως τ’ αγόρια στην εφηβεία∙

μέσα σε ένα καλοκαίρι
καταφέρνουν να ορμηνεύσουν
με βραχνή φωνή
ό,τι φοβόμαστε.

Ένας προς έναν καταβαραθρώνονται,
αργότερα, οι ήρωες
καθώς ο κούκος βγαίνει απ’ το ρολόι πια
όποτε να ‘ναι
(κι ούτε κι ο ίδιος ο Χριστός
καρφιτσωμένος στο Μπιγκ Μπεν
δεν κάνει σε κανένα μας εντύπωση).

Έτσι, αντιγράφω μόνο τ’ αυτονόητα
από την ιστορία της τέχνης
στην ιστορία της ζωής.

Σ’ ένα φτηνό δωμάτιο ξενοδοχείου
φυλλομετρώ το ημερολόγιο
με τ’ άγρια γένια
και τα σκουριασμένα χείλη,
το γενεαλογικό μου δέντρο
φορτωμένο με πανάρχαια μήλα,
__________τα σκαλοπάτια ως το φιλί σου.

Πλάσματα αποκρουστικά
χορεύουν κάτω από το στρώμα μας
__________-τα σαρκοφάγα μας παραμονεύουν
__________όταν περισσεύει η γιορτή∙

ίσως και η ωμότητα της άνοιξης
σε γυμνούς αστραγάλους
ή σε νωπά μαλλιά
είτε η βουβή αναμονή των ώμων.

Μες στη φουρτούνα των ματιών μου,
πνίγονται οι άγιοι∙
__________μπορεί και να σε αγαπήσω.

Απόψε θα νηστέψουμε
τον εαυτό
για να μας αξιωθεί η θάλασσα.

Από τις «4 εποχές στον δρόμο»