ΟΝΟΜΑΤΑ ΣΕ ΛΕΥΚΟ ΚΑΠΝΟ

Απόστολος Καζάκος

Το βράδυ
δε θα κοιμηθώ.
Πάλι.

Ονόματα θα γράψω
σε λευκό καπνό
κι αν δε ντραπω
ίσως να κλάψω.

Λίγο μόνο.

Θα τα καπνίσω
με δυο ρουφηξιές,
βαθιές,
θα τα σβήσω στο τασάκι,
στις στάχτες ανάμεσα.

Τ’ όνειρο, το ξεχασμένο
το ξέρεις,
το ‘χω κρυμμένο.
Τόσο καλά.
Ν’ αναπνέει αέρα μοναχικό,
από των Εγκρεμνών τη θάλασσα.
Ερωτες κατά συρροή
σε μια ζωή ανάπηρη.
άλλοθι να ζητάς στο παρελθόν

μη με ψάχνεις πια,
είμαι απών.